Telefondagi notanish yigitga ko‘ngil qo‘ydim, keyin bilsam...
...davomi

Bir shaharda yashaydigan
o‘ziga to‘q bir oila boshlig‘i
o‘g‘liga kambag‘allik bilan zo‘rg‘a
kun o‘tkazadigan odamlar ham
borligini ko‘rsatish maqsadida
unibir bechorahol kishinikiga
tunashga olib boribdi.U yerda
bir kechani o‘tkazib qaytgandan
so‘ng padari buz-rukvori
o‘g‘lidan taassurotlarini
so‘rabdi."Ota, men juda ko‘p
narsani ko‘rdim. Bizning birgina
itimiz bor, ularda esa to‘rtta
ekan. Hovlimizda cho‘milish
uchun hovuzbor, ularda esa
keng daryo. Bizning chiroyli
yaltiroq tomimiz bor, ularda esa
oy va yulduzga to‘la osmon.
Bizning katta hovlimiz va bu
yerda bog‘imiz bor,ularda esa
butun boshli o‘rmon.”Farzandi
hayajon bilan o‘z fikrlarini
ifodalar ekan, otasi aql-hushini
butunlay yo‘qotib qo‘ygan
edi."Bizning qanchalik
kambag‘al ekanligimizni
ko‘rsatib berganingiz uchun
sizga katta rahmat”, - debdi
o‘g‘liHayotda nimalarimiz bor
ekanligining o‘lchovi
dunyoqarashimizdan kelib
chiqadi.Agar bizda muhabbat,
do‘stlik, sog‘liq, tabassumga
moyillik va ijobiy fikrlash
mavjud bo‘lsa, hamma narsaga
egamiz.Aksiga,
dunyoqarashimiz juda ham tor
bo‘lsa, unda bizga dunyo
zulmat.