(Dilshoddan) Tog`amning qizi blan
...davomi

U ko'z oldiga onasini keltirdi. Jamila opa 45 yoshdan oshgan bo'lsa ham, o'ziga qarab chiroyli kiyinib pardoz andoz qilib yurardi. Bankda bosh hisobchi lavozimida ishlardi. Botir boshida onasi haqida bunday hayollarga borganidan o'zidan o'zi nafratlanardi, keyinchalik esa bu hayollar unga hush yoqib ehtiroslarini o'yg'ota boshladi. Botirni hayolida oyisi ham yolg'izlikdan qiynalardi. U hikoyalarda o'qigani kabi oyisini ochiqroq kiyimda ko'rolmasdi uyda. Jamila opa uyda ham ko'chada ham o'ziga yarashgan kiyimlar kiyar, kalta, ochiq-sochiq kiyimlarni yoqtirmasdi. Botir endi har kuni onasini kuzatish bilan kun o'tqazardi, onasi vannaga kirsa orqasidan borib jo'rttaga vanna eshigini itarib ko'rar,lekin oyisi hech eshikni ochiq qoldirmas, tunda uhlayotganda oyisini yotoqhonasini poylar, lekin Jamila opa har doim ustiga adyolni yopib yotar va Botirga hech narsa ko'rinmasdi. U hikoyadagi bolalarga havasi kelardi, axir ularni oyisi uyida deyarli yalong'och yurar, vannaga kirganda eshikni umuman qulflamas, kechasi uhlaganda esa ataylabdan tungi ko'ylagini beligacha ko'tarib qo'yib uhlardida. Botirda esa bunaqa vaziyatlar umuman bo'lmayotgandi. Kundan kunga Botir ehtiroslar girdobida qiynala boshladi, u hikoyalardan qanday qilib onasini ehtiroslarini o'yg'otish usullarini o'rgana boshladi, lekin bu o'rganganlari hech qanday samara bermasdi. Shunday qilib oradan ancha vaqt ham o'tib qo'ydi. Botir endi kollej talabasi edi, u hali ham o'sha o'y hayollar iskanjasida yurardi. Kunlardan bir kun qish faslida Jamila opa uyga oqsoqlanib kirib keldi. Botirni savolomuz nigohiga, -Qorda sirpanib yiqilib tushdim, deb javob berib honasiga kirib ketdi. O'sha kecha Botir odatdagidek internetda hikoya o'qib o'tirgandi, soat kechki 11 lar atrofida edi. -O'g'lim uxlamayabsanmi? Eshik yonidan eshtilgan ovozdan cho'chib tushgan Botir tezda honasini eshikini ochdi. -Yo'q oyi uxlamayabman tinchlikmi. -Haolishga chiqgan.Mana nihoyat uzoqdan oppoq libosda ,,Haj" safaridan qaytgan Jamila opa ko'rindi, oyisiga ko'zi tushgan Botir ko'zidagi ikki tomchi yoshini kaftlari bilan artgancha oyijonisi tomon oshiqdi... (tamom) Hurmatli saytdoshlar hikoyani nomini va boshlanishini atayin ehtirosli qilib yozdim. Agar bunaqa qilmaganimda ko'p yoshlarimiz bu hikoyani o'qimasdan etiborsiz qoldirishardi. Axir kimdir nasixat qilsa hech birimizga yoqmasligi tabiiy ayniqsa endi qoni qaynab ulg'ayyotgan yoshlarimizga. Hikoyamni oxirini nasihat bilan yakunlamoqchi emasman, shunchaki ochiq qoldiraman. Hulosa o'zlarizdan, Barchamizni mehribon onajonlarimizni allox o'z panohida asrasin, o'tib ketganlarini joylarini jannatda qilsin, barchangizga omad tilab hurmat bilan TuNGi_HaMRoX... P/s: bu hikoyani TuNGi-HaMRoX yozgan. O'zi kompyuterdan kira olmayotgani uchun mendan so'ragandi P/p/s: TuNGi-HaMRoX, men ham kompyuterdan kirmayman. Oddiy telefondan kiraman. Qanday telefondan kirishim esa sizga ko'rinsa kerakBotir oilada yolg'iz farzand, onasi Jamila opaning yolg'iz suyanchi. Uning dadasi Botirning yoshligida vafot etgan. Jamila opa yolg'iz farzandini oq yuvib oq tarab, hechkimdan kam qilmay yolg'iz o'zi voyaga yetqazdi. Mana bu yil Botir maktabni tugatib mustaqil hayotga qadam qo'ydi. U ko'plab tengqurlari kabi internetga mukkasidan ketgan, kechayu kunduz har hil saytlardan chiqmasdan o'tirardi. Jamila opa bularni sezsada uni koyib ko'nglini og'ritishni hohlamasdi. Botir esa har kuni internetdan uyatsiz roliklar tortib olib ko'rar, har hil hikoyalarni o'qib o'z ongini zaharlashda davom etardi. Bir kun Botir saytlarni titkilab o'tirib, ,,Ona- bola" degan hikoyaga ko'zi tushadi va qiziqib kirib o'qib ko'radi. Hikoyani o'qib uning ham hayoli buzila boshlaydi. Endi u har kuni internetdan ,,qarindoshlar" va ,,ona-bola" hikoyalarini qidirib topib o'qirdi. Har kuni vannaga kirib hikoyalardan ehtiroslanib shahvatini qondirib chiqardi. U internetga butunlay mukkasidan ketgandi. Endi hikoyalardan unchalik ham tasirlanmay qo'ygandi va u endi bu narsalarni hayotda sinab ko'rishni hohlayotgandi. U ko'z oldiga onasini keltirdi. Jamila opa 45 yoshdan oshgan bo'lsa ham, o'ziga qarab chiroyli kiyinib pardoz andoz qilib yurardi. Bankda bosh hisobchi lavozimida ishlardi. Botir boshida onasi haqida bunday hayollarga borganidan o'zidan o'zi nafratlanardi, keyinchalik esa bu hayollar unga hush yoqib ehtiroslarini o'yg'ota boshladi. Botirni hayolida oyisi ham yolg'izlikdan qiynalardi. U hikoyalarda o'qigani kabi oyisini ochiqroq kiyimda ko'rolmasdi uyda. Jamila opa uyda ham ko'chada ham o'ziga yarashgan kiyimlar kiyar, kalta, ochiq-sochiq kiyimlarni yoqtirmasdi. Botir endi har kuni onasini kuzatish bilan kun o'tqazardi, onasi vannaga kirsa orqasidan borib jo'rttaga vanna eshigini itarib ko'rar,lekin oyisi hech eshikni ochiq qoldirmas, tunda uhlayotganda oyisini yotoqhonasini poylar, lekin Jamila opa har doim ustiga adyolni yopib yotar va Botirga hech narsa ko'rinmasdi. U hikoyadagi bolalarga havasi kelardi, axir ularni oyisi uyida deyarli yalong'och yurar, vannaga kirganda eshikni umuman qulflamas, kechasi uhlaganda esa ataylabdan tungi ko'ylagini beligacha ko'tarib qo'yib uhlardida. Botirda esa bunaqa vaziyatlar umuman bo'lmayotgandi. Kundan kunga Botir ehtiroslar girdobida qiynala boshladi, u hikoyalardan qanday qilib onasini ehtiroslarini o'yg'otish usullarini o'rgana boshladi, lekin bu o'rganganlari hech qanday samara bermasdi. Shunday qilib oradan ancha vaqt ham o'tib qo'ydi. Botir endi kollej talabasi edi, u hali ham o'sha o'y hayollar iskanjasida yurardi. Kunlardan bir kun qish faslida Jamila opa uyga oqsoqlanib kirib keldi. Botirni savolomuz nigohiga, -Qorda sirpanib yiqilib tushdim, deb javob berib honasiga kirib ketdi. O'sha kecha Botir odatdagidek internetda hikoya o'qib o'tirgandi, soat kechki 11 lar atrofida edi. -O'g'lim uxlamayabsanmi? Eshik yonidan eshtilgan ovozdan cho'chib tushgan Botir tezda honasini eshikini ochdi. -Yo'q oyi uxlamayabman tinchlikmi. -HaBotir oilada yolg'iz farzand, onasi Jamila opaning yolg'iz suyanchi. Uning dadasi Botirning yoshligida vafot etgan. Jamila opa yolg'iz farzandini oq yuvib oq tarab, hechkimdan kam qilmay yolg'iz o'zi voyaga yetqazdi. Mana bu yil Botir maktabni tugatib mustaqil hayotga qadam qo'ydi. U ko'plab tengqurlari kabi internetga mukkasidan ketgan, kechayu kunduz har hil saytlardan chiqmasdan o'tirardi. Jamila opa bularni sezsada uni koyib ko'nglini og'ritishni hohlamasdi. Botir esa har kuni internetdan uyatsiz roliklar tortib olib ko'rar, har hil hikoyalarni o'qib o'z ongini zaharlashda davom etardi. Bir kun Botir saytlarni titkilab o'tirib, ,,Ona- bola" degan hikoyaga ko'zi tushadi va qiziqib kirib o'qib ko'radi. Hikoyani o'qib uning ham hayoli buzila boshlaydi. Endi u har kuni internetdan ,,qarindoshlar" va ,,ona-bola" hikoyalarini qidirib topib o'qirdi. Har kuni vannaga kirib hikoyalardan ehtiroslanib shahvatini qondirib chiqardi. U internetga butunlay mukkasidan ketgandi. Endi hikoyalardan unchalik ham tasirlanmay qo'ygandi va u endi bu narsalarni hayotda sinab ko'rishni hohlayotgandi.