NIGINA
...davomi

oxirigacha tiqdim.
-Ayyy, jonnniiimmm.
Bu tovushlar faqat menga eshitilar edi. Odamlar ovqatlanayotgan stol tagida, biz birga qövushayotgandik. Men ikki qölimni, sevgilimning yelkalari chetiga qöyib, belimni pastga-tepaga qilib tempni oshirdim.
-Aaaaay, ahhh... Ooohh, mmmm.
Ehtirosli ovozlar ichimda otilish arafasida turgan vulqonni, qöyib yuborishga yordam berardi. Tezlik yuqori darajaga yetib, suyuqlik keldi.
-Ooooh, Fozil aaaka. Bor kuchim bilan asbobni sug'urib olib, alvon gilam ustiga tökib tashladim. Mohira ham bu ishni allaqachon qilib bölgan ekan. Uning yoniga holsiz dumaladim. Biz er-hotinlarday,
quchoqlashib, öpishib yotdik. Shvet stoli tagida.

Ziyofat egalari, hammani katta zalga, besh daqiqaga mikrofon orqali chorlashdi. Biz yotgan zaldan shaxdam qadamlar bilan chiqib ketgan mehmonlar ortidan, biz ham sekingina kötarildikda, katta zalga chiqdik. Hech kim sezgani yöq. Biz nihoyat birga bölgandik. Shvet stoli tagida.

Bu voqea ikki sevishganning xotirasiga abadiy muhrlanib qoladigan ajib bir ziyofat edi.