Iki sinifdoshimga siktirib yuraman
...davomi

dedi-yu, chiqib ketdi.
Eshik sekin yopildi hamki
Akmal o‘ziga kelmadi. Nahot,
shuncha yillar izlagan
gavharini bir onda yo‘qotsa?!
Tezda nima qilishini o‘ylab
oldi. Ustaxonani yopib,
oqsoqlanganicha shosha-
pisha bozorga yo‘l oldi.
Bozordan qizga chiroyli
ro‘mol, atir, xolasi uchun ikkita
issiq non, qand-qurs oldi.
Mo‘ljali - kech kirganda avval
o‘zi, keyin onasi bilan Anzirat
xolanikiga kirish. Agar shular
ham yo‘q desa… demak Akmal
bu dunyodan toq o‘tadi.
— Peshanangda omad yulduzi
chaqnab turibdi. Katta ish
ustidasan, sadaqa qil bolam, -
degan ovoz Akmalning
xayolini bo‘ldi.
Qo‘l uzatib turgan mo‘ltoni
ayolga pul uzatdi. Mo‘ltoni ayol
chetga chiqib, uning ortida
kichkinagina stolga pista bilan
birga lotereya biletlarini yozib
o‘tirgan chol ko‘rindi.
Akmal tavakkal qilib bitta
lotereya olib, tanga bilan qirib
o‘chirdi.
Yutuq yana bitta chiptalik
ekan, ikkinchisiniyam olib
o‘chirdi. Vo ajab! Shu rostmi?!
Ellik million!!!
Akmalning yuragi hapriqib
ketdi.
Katta yutuq
chiqqanligini tasdiqlagan chol
Akmalning cho‘ntagidagi bor
pulga ega bo‘ldi…
* * *
Tut shoxlari uyilib yotgan
hovli chetidagi so‘rida to‘rt
kishi gaplashmoqda edilar.
Anzirat xola Akmal olib kelgan
non ushatilgan dasturxon
chetini o‘ynagancha bosiqlik
bilan gapirdi:
— Bilmadim, bolam. Bu
bechora ham tegsa sendek
yigitga tegar-da, bolam,
o‘zimning qizim bo‘lsa senga
qo‘sh-qo‘llab bermasmidim?!
Seni-yu, onangni bilmasam
ekan…
— Xolajon, - dedi Akmal. Siz
faqat Tepaqo‘rg‘onga borib,
singlingizga Xolida yana bir-
ikki oy siznikida turib turishini
aytsangiz bo‘ldi. Bu vaqtda
ulguramiz. Ishoning, hammasi
yaxshi bo‘ladi.
Inobat xola bilan Anzirat xola
ko‘zlarida yosh bilan
yoshlarga oq fotiha berishdi.
Tun yarim bo‘lishiga qaramay,
yoshlar hech kimga bildirmay,
Toshkentga yo‘l oldilar.
* * *
Eng yaxshi suyak shifokorlari
Akmalning oyog‘iga tig‘
urishdi. Ko‘zning eng mohir
jarrohlari Xolidaning
qorachiqlari ustida ish olib
bordilar.
Mo‘jiza yuz berdi. Yoki pul
yana bir bor mo‘jiza yaratdi.
Hech kimlari yo‘q katta
shaharda bir-birlariga
hamdard bo‘ldilar. Ikkovlon
shaharning ikki chekkasidagi
shifoxonalarda bo‘lsalarda,
telefonda bog‘lanib turdilar.
Umid har narsadan ustun
chiqdi.
* * *
To‘y to‘satdan boshlangan
bo‘lsa-da, el suygan
xonandaning shirali ovozi
taralib, tumonat odam
to‘plandi.
Kelin-kuyov o‘tirgan mashina
to‘yxona oldida to‘xtadi.
Akmal shaxdam qadamlar
bilan kelib, Xolidani ko‘tarib
tushirdi. Xolida qaynonasining
shodlikdan yoshlangan
ko‘zlariga bir qarab, yana
nigohini yerga qadagancha
salom berdi.
Davraga Anzirat xola bilan
Inobat xola raqs tushish
uchun chiqqanlarida Xolida
Akmalning qulog‘iga shivirladi:
— Lotereya yutmaganingizda
ham sizniki bo‘lardim…
Akmal zavqlanib kulib,
Xolidaning qulog‘iga shipshidi.
— O‘zing kelmaganingda ham
baribir seni topardim…